Chinese Dictionary | 华文词典
瞎
繁
瞎
动
1
眼睛失去视力,看不见。如:「眼瞎了。」
形
1
眼睛看不见的。如:「瞎猫碰上死耗子。」
名
1
目盲、失明的人。唐.孟郊〈寄张籍〉诗:「西明寺后穷瞎张太祝,纵尔有眼谁尔珍。」
副
1
胡乱、盲目。如:「瞎扯」、「瞎操心」、「瞎搞一场」。《儒林外史.第一七回》:「接过诗来,虽然不懂,做看完了,瞎赞一回。」《红楼梦.第七回》:「没良心的忘八羔子!瞎充管家!」
Dao Chinese Dictionary
Chinese to English; Chinese to Chinese: Stroke Order; Character Decomposition
